[h0sSaM habib]

السلام عليكم ورحمة الله وبركاته



ساعات كتير بنبأه فى علاقة مبهدلانا و نلاقى نفسنا متاخدين غسيل و مكوى و فى النص بنتشطف و نتنشر كمان و مع ذلك قاعدين و متبتين فى الغسالة و عم المكوجى اللى بيعمل فينا كده و مش بنقول أبدا "كفاية" لغاية ما ساعات الطرف اللى اودامنا هو اللى كمان مابيعبوش و بيقولها هو، و ساعتها بنحس أوى بالمثل اللى بيقول "رضينا بالهم و الهم مرضيش بينا" طب ليه يا حبايبى نعمل فى نفسنا كده؟ و نرضى لنفسنا بالهم؟؟





امتى اقول "stop"





الانسان ممكن يسيب نفسه في علاقة بالمنظر ده .. ويكون مش سعيد ..

لانه مش عاوز يكون لوحده .. خايف من الواحدة .. اتعود يكون في حياته الشخص ده بحلوه ومره ... اتعود على وجود حد يهتم بيه ..ومش عايز يعيش لنفسه وبس

باختصار الخوف من الواحدة احيانا يكون السبب



ده غير الموروثات القديمة اللى جوانا .. قسمتى ونصيبى ..اللى أعرفه احسن من اللى معرفهوش ..

والخوف اللى بيملانا من المجهول .. بصراحة انا بحس ان ينقصنا الجرآة للتجديد ومواجهة أى واقع مؤلم في حياتنا .. وده بيضيع سنين من العمر ومن غير ما نحس









فى انتظار تعليقاتكم

و قولوا لى امتى الواحد يوقف العلاقة؟ و ليه ساعات الواحد بيسيب نفسه لعلاقة بالمنظر ده؟